Gel Gönlüm Şiiri - Kemal Karapıçak 2

GEL GÖNLÜM

Gel gönlüm oturalım karşı karşı.
Sence neden herkes doğruya karşı

Yay eğridir, lakin elde tutulur.
Ok doğrudur uzaklara atılır.

Gezdim dolaştım yer gök- arzı, arşı .
Alan-satan yok, tezgahlar boş çarşı.

Sokaklar çıkmaz; dikenliydi yollar.
Yürekler çamur idi, beyinler dar.

Her yere baktım, her yeri taradım.
Biraz sevgi, biraz saygı aradım.

Bağırdım avazım çıktığı kadar.
Ama ne anlayan ne de duyan var.

Rabbim demiş " insan ne kadar nankör"
Kulaklar sağır, gören gözlerse kör.

Kemal Karapıçak