Gel Göçelim Gönül Şiiri - İsmail Doğan

Gel göçelim gönül zehir buralar,
Sevginin saygının azı kalmadı,
İnsanı solduran kahır buralar,
Aşımın ekmeğmin tuzu kalmadı.

Şu alın terime terini katsan,
İşimin emeğmin tadını tatsan,
Sürülür yokuşa neye el atsan,
Her şey eğri büğrü düzü kalmadı.

Gönülden sevene kurban olurum,
Muhabbet bağına meydan olurum,
Bölünmez birliğe urgan olurum,
Kalemin yazacak tezi kalmadı.

Görünür kimisi haktan bir suret,
Bakınca yüzüne asılır surat,
Azıcık sevinci kırar bir hoyrat,
İnsanca yaşamın özü kalmadı.

Bencil duygu tehdit eder asırı,
Bir hoş olmuş millet para esiri,
Mutsuzluk çoğaldı büyür kesiri,
Eski dostlukların hazı kalmadı.

Kırıldı gönlümün heycanı hırsı,
Eren, evliya gösterir mi tersi?
Şaşkına bir versem insanlık dersi,
Nasihat edecek sözü kalmadı.

Gel DOĞANİ böyle isyankar olma,
İyi düşün haksız günahlar salma,
Yollar tuzak dolu! Yolundan kalma,
Yolda götürecek gazı kalmadı.

Şiir Perisi Grub'unun 'Bir Dörtlük de Sen Yaz' aktivitesininden esinlenilerek yazılmıştır