Gel gitme Şiiri - Mehmet Ali Demirel

Gel etme
Kin gütme ne sen ne ben vardık çok uzun tarih destanıdır ömrümüz yetmez
Bırak eski defterleri kurcalama bırak işi oluruna kanma dört çakalın sözüne
Biliyorum
Güç sende kudret sende lakin senden daha yücesi var
Gel etme
Bu gurur bu kibir seni benden beni senden eder
Hanemizde gül yerine diken biter
Horoz yerine baykuş öter
Soframızda tuz olmaz, olmayınca da tad olmaz
Bak iyi bak,iyi düşün Ayşe’nin kucağında Ali var
Mehmet in kucağında Veli var
alırsan kül süte karışır kararır her yer döner ahali seni beni yer
Koparma dalında klasın üzüm, yürekte yeşermesin hüzün
Ortada kaybolur yiğitlik sözün
Bir tutam toprak doyurur gözün
Gel etme
Ben seninle güzelim sen ben ile özelsin
Haykır biz kardeşiz de bunu herkes böyle bilsin
Düşme kurtlar sofrasına içinde çırpınsanda kurtulmasın sonra
onlar kan ile beslenirler
Gel etme yıkma bunca emeği çabayı
El bize güler vurur abayı...
Memoçilo