umut kanaviçelerini astım gölgende büyüyen güle
yaslı dikenlerini bahtıma süs olarak işledim
gidişin puslarında duruşumun hisleri sislerine alıştı
mevsimlik musonlara fısılda meselsiz aşklarımı
Ufukların şiddetine varınca gözlerinin göstergesi mimlesin
İçimde seninle künyesi uzayan kavuşma kavmine yazdır
tavlı bir sevda uzanacak, seninle henüz uzanamadığımız tavilma yatakta
Ayrılık diye bir şey yok.
Bu bizim yalanımız.
Sevmek var aslında, özlemek var, beklemek var.
Şimdi neredesin? Ne yapıyorsun?
Güneş çoktan doğdu.
Devamını Oku
Bu bizim yalanımız.
Sevmek var aslında, özlemek var, beklemek var.
Şimdi neredesin? Ne yapıyorsun?
Güneş çoktan doğdu.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta