Gel Gidelim Köyümüze Şiiri - Bilal Cücük

Gel gidelim köyümüze
Gurbet yakışmaz bize.
Ben köyümde doğup büyümüşüm,
Gurbette ölüm dar gelir bize.

Sanma gözüme hoş geldi buralar.
Gece olunca hâlâ sokakta insanlar,
Herkes vakitten bihaber.
Akşam ezanına kalmadan gel gidelim köyümüze.

Doymak için yemek yer olmuş insanlar.
Karnı doysa, gözü doymayacak yine onlar.
Az olsun, öz olsun desen, anlamaz ki bunlar.
Gel gidelim köyümüze.

Yediklerinin var mı sanırsın tadı?
Çalıştır makineyi, göndersin yumurtanın beyazını.
Bilirsin, en çok da onlar sever doğayı.
Ben çok dinledim bu yalanları.

Bazen olur, yeşil severler.
Bir fidan dikip bin ağaç keserler.
Yazın gölgesinde serinlediği ağacı,
Kışın hakkından geliverirler.

Beton yığını dikerler üç beş ayda,
Sağlam olsun diye biraz da maldan çalarlar.
Gün gelir, insanlık moloz yığınının altında kalınca,
Bilmem nasıl hesap verecekler bunca insanlığa?

Bir para hırsı bürümüş gözlerini,
Yanlış yoldayız diyecek yok birileri.
Zamana aldanıp ellerinden giden sevdiklerini,
İki damla gözyaşı geri getirmez ki.

Önemlidir hak, hukuk, adalet.
Biraz severler rüşvet,
Şayet çıkan karar kazandıracaksa servetine servet,
Konuda bahsi geçen isterse olsun devlet.

Gözü açık insan çok buralarda,
Birbirlerinin kuyusunu kazan kazana.
Ben bir misket kuyusu kazmıştım okulumun avlusuna,
O da fazlasıyla yeter bana.

Ben gidiyorum buralardan,
Köyüme varmadan yolunda öleceğimi bilsem de,
Köyüm beni özlemiştir belki de.
Gel gidelim köyümüze.