Gel Gidelim Şiiri - İhsan Raif Hanım

Gün kavuştu, su karardı, beni üzme güzelim;
Boynun bükük düşünme gel, ver elini gidelim!
Kara, gümrah kirpiklerini kaldır, gözün göreyim,
Ver elini, bak aşkına işte şahit yüreğim.

Benim icin her bir sozun kiymetlidir inciden.
Gozyaslarin akitma gel, odur gonlum inciden.
Ciceklerden tac oreyim, kuuck, guzel basina;
Tel takilmaz altin gibi parildayan sacina.
Yaseminle hanimeli olur gelin askisi;

O kabarmis sinecigin basim olur baskisi;
Ruzgar oksar basimizi, guller bizi mest eder;
Bulbul sakir, su sarildar, nes'e gelir, gam gider.
Bulutlarin arasindan isik verir ay bize;

Yemin edip askimiza bakisiriz goz goze;
Ormanlikta gonlumuzu birbirine baglariz.
Saadetin kemaline doya doya aglariz.
Ask kafidir, ver elini dusunme gel gidelim.