Refah TORLAK / RETOR - 1950
“ GEL, GEL DE SEN KENDİN GÖMÜL “
Kurbanlık koyunun masum teslimiyeti gibi melül melül
Yüzüne bakıp çaresizce, yürek sızısıyla hislendi gönül
Aşkımızın ortak katili olduk, işte, sonunda öldürdüm seni
Kabrin, yüreğim oldu ve çok derin kazıldı, haydi gel gömül
Eve dönmez bir akşam;
Ve gün yüzlü çocuğu,
Sorar: Nerede babam?
Bakarlar, oldu, bitti;
Gelir, derler çocuğa,
Devamını Oku
Ve gün yüzlü çocuğu,
Sorar: Nerede babam?
Bakarlar, oldu, bitti;
Gelir, derler çocuğa,