Gel Gel Aklan da Gel Şiiri - Fahri Bulut

GEL GEL AKLAN DA GEL
Adam sınıfına girmek istersen,
Arıyım, duruyum masumum dersen,
İçindeki seni bulmak istersen,
Benlik kalesini yık da öyle gel,
Eteğinden taşı dök de sonra gel.

Bura er meydanı kemler giremez,
Bağ-ban olup has gülleri deremez,
Cahil kullar aydınları sevemez,
Benlik kalesini yık da öyle gel,
Karanlığa bir mum yak da sonra gel.

Parana güvenip çıldırma, azma,
Kimseyi incitme, kimseye kızma,
Masum insanlara kör kuyu kazma,
Benlik kalesini yık da öyle gel,
İçindeki kini sök de sonra gel.

Sağlığa güvenme ölümlü başın,
Kaç olursa olsun önemsiz yaşın,
Göklere yükselse dik olsa başın,
Benlik kalesini yık da öyle gel,
Sevgi tohumunu ek de sonra gel.

Cahillik atına binip de esme,
Bilge dost bulursan selamı kesme.
Muhtaç akrabana darılma, küsme
Benlik kalesini yık da öyle gel,
Duru sular gibi ak da sonra gel.

Çarmıha gerseler kötülük etme,
Seni sevmeyene sakın kin gütme.
Rahmanı bırakıp, Şeytana gitme,
Benlik kalesini yık da öyle gel,
Şeytanı inine sok da sonra gel.

Sana muhtaçları geri çevirme,
Gönül dağdan yüce yıkma, devirme.
Oğlun haksız ise sakın kayırma.
Benlik kalesini yık da öyle gel,
Haksıza çelmeyi tak da sonra gel.

El, ayak öpmekle ağız kirlenmez
Vefasız insanlar dost, yaran bilmez,
Kamil bir bünyeye, kin, kit ret girmez
Benlik kalesini yık da öyle gel,
Kin ile kit retten bık da sonra gel.

Bulanık sulara girip de yüzme,
Yalancı insanla dost olma gezme.
Biri eleştirse yanıt ver kızma,
Benlik kalesini yık da öyle gel,
Bulanık sulardan çık da sonra gel.

Bilmediğin bir konuyu tartışma,
Bilgelik taslayıp haddini aşma,
Doğrulardan yürü yanlışa düşme,
Benlik kalesini yık da öyle gel,
Benliği çukura sok da sonra gel.

Rızaoğlu, seni arifler tanır,
Sohbetin güzelse arayıp, bulur.
İrfan meclisinde yerin ayrılır
Benlik kalesini yık da öyle gel,
Arifler özüne sark da sonra gel.
28 OCAK 2003
FAHRİ BULUT RIZAOĞLU