Gel. Gel Şiiri - Zeki Ergül

gel. gel…

Gölgelerin karanlığa koştuğu zaman
Eğer varsa gönül yaran, durma
gel. gel…
Ateşin baruta yol verdiği an
Gönül ile sevdaları derle de
gel. gel…
Unutma ki Leyla ile Mecnun çöllerde
Kerem ile Aslı yine yollarda
Yunus ile Taptuk hala dillerde
Arıya bal veren, çiçeği derle de
gel. gel…
Nerede firavunlar nerede sultanlar
Zalim elle zulüm olan adamlar
Kan-ı revan olan ulu meydanlar
Nefreti bırak, hoşgörüyle
gel. gel…
Kokmuş bir batağın belgesi olan
Karanlığı silip, süpüren zaman
Nefretin ötesi, zulüm olmadan
Sevgiyi derle, durmadan
gel. gel...
Sormadım ne dinin ne de imanın
Irkçılık bilmedim, mezhep tanımam
Yüreklerde yücelen bu temiz iman
İnsan sevdiysen durmadan
gel. gel…