Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Merhabalar Can Dost.Bu güzel yürek incisi dizelerini yürekten tebrik ediyorum.Yapılan küçük bir yanlışlığın sebep olduğunu zannettiğim olaydan dolayı,açıklamaya ve özüre bile fırsat kalmadan özelinin mesajlara kapanması,bana sanaldaki gönül dostluğumuzun 'pamuk ipliğine bağlı'ymış intibaını verdi.Şiirini beğenmeseydim yorum bile yapmazdım.12'li hece ölçüsü o güzelim şiirin akıcılığını kestiği için 14'lü heceye uydurmuştum.Canın sağ olsun Can Dost Nurdane Bacı ! Okuduktan sonra bu açıklamayı da silersin.Rahatsız ettiğim için de özür diliyorum.Selam ve sevgilerimle...
GEL
Yar,senin sevdandan paralanırım,
Hasretlik sinemi delmeden gel,gel !
Her gün biraz daha hıralanırım,
Kimseler halimi bilmeden gel,gel !
Sensiz geçen her an bin çağa bedel,
Bir kafese düştüm,bin ağa bedel !
Büyüyen özlemim bin dağa bedel !
Saçımı-başımı yolmadan gel, gel !
Gurbette yalnızım,başım dönüyor,
Dışım buz tutarken,içim yanıyor !
Bu halime bakan meczup sanıyor,
Elalem halime gülmeden gel,gel !
Ayazlar vurdukça dalım kırılır,
Bin olan derdime elem karılır.
Herkes sevdiğini alıp sarılır,
Vakitler akşamı bulmadan gel,gel !
Sevgi Perisi'nin hasreti sana,
Müptela olmuşum sen aziz cana.
Ulaklar bir haber getirsin bana,
Sayılıdır sürem,dolmadan gel,gel !
28.12.06-23.00- İst..
Nurdane Diken
Tek kelimeyle harikulade şiirden öte bir eser okudum.
Kaleminizin daim olması dileğiyle.
can-ı gönülden kutlarım.
Sevgilerimle.
Bu kadar duygulu ve güzel bir yüreği anlayamayan bir gönlün sahibi,bu kadar güzel bir çağrıyı haketmeyecek kadar taş kalpli biridir kanaatindeyim.Sağlığımda hatırımı sormayan,
Mezarıma çiçek dikse ne yazar?
Söyleyecek başka söz bulamıyorum Can Dost.Selam ve sevgilerimle...
VEDA
Yaşıyordum bunca yıllar hep senin için,
Gönül defterime nakşetmiştim ismini.
Gözler yalan söylemez,anladım sevmiyorsun,
Artık yaşamak bile ölüm benim için,
Gidip ahrete dönmemek istiyorum.
Anlasaydım senin kalpsiz olduğunu,
Vermezdim kalbimin gizli anahtarını.
Sevdiğin, 'Cançiçeğin gelmiş' deseler,
Görmek istemem yüzünü,'çekil git' derim,
Dikenli topraklar mezarım olsun istiyorum.
Senin için atan kalbimin üstünde,
Yaban gülleri açmış olacak.
O zaman istemeyeceğim artık gözlerini,
Gönül bahçemde doldurulmuş hatıra defterimi,
Veda ederken açmanı istiyorum.
Nazım İNCE
Bu ne içten ve ne güzel bir çağrı!...
Şiir olarak da bir o kadar güzel.
Tebrik eder, selam ve saygılarımı sunarım...
kendi tarzında başarılı, içten bir çağrı içeren güzel şiiriniçden ötürü kutlarım... selamlar...
Sevgi perisinin hasreti sana
Müptela olmuşum sen aziz cana
Ulaklar bir haber getirsin bana
Sayılıdır sürem dolmadan gel gel
...gel demek zordur siz zor olanı denemiş ve gel demişsiniz eğer gelmezse pişman olur...saygılarımla şiirinizi tebrik ederim...Mehmet Karlı
Sensiz geçen her an bin çağa bedel
Bir kafese düştüm bin ağa bedel
Büyüyen özlemim bin dağa bedel
Saçımı başımı yolmadan gel gel
Çok güzel özlem dolu bir şiir olmuş
kaleminize sağlık beklenin gelmesi dileğimle.
Ekrem
Ayazlar vurdukça dalım kırılır
Bin olan derdime elem karılır
Herkes sevdiğini alıp sarılır
Vakitler akşamı bulmadan gel gel
TEBRİK EDERİM NURDANE HANIM .GÜZEL ŞİİR .SEVEREK OKUDUM.BAYRAMIN KUTLU OLSUN CANIM
Türkü tadında;şekil,içerik ve öz bakımından çok mükemmel bir şiir,Ezberime almam lazım.Yüreğine,kalemine sağlık.Saygılarımla...
Türkü tadında güzel bier davet,KUTLARIM.
Bu şiir ile ilgili 17 tane yorum bulunmakta