ne kimse anladı
ne kimse bildi
sabırla sineye
çektiklerimi
küskün bir gülüşle
böyle yıllarca
nasıl da avuttum
sevdiklerimi
dile sevda tuttum
gönlüme ayna
sürgündüm bir güze
yetmedi ona
her canım yandıkça
eksildim ama
sevgiyle tutkuya
aklı ermedi
gül oldum dönmedi
gözleri yaza
önüm yaban, karabasan
ardım fırtına
gönlümde kırk yıllık
işkence, çaba
dilime bin şiir
dokudum ama
bu kısa zamana
gönlüm yetmedi.
Kayıt Tarihi : 22.7.2005 00:53:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
tebrikler
TÜM YORUMLAR (1)