Gel Gayrı Şiiri - Tamer Kılınç

Gün gidende ay yüzüme dönende
Gül yaprağı dane dane dokende
Pare pare aşk odunda yakanda
Sensiz sabah ciğerlerim sokende
Durma yarim son nefeste gel gayri

Al yanağın yastığına sürende
Yola azık diye ekmeğini dürende
Aşkınla sevgine muhtaç olanda
Aynalarda gül çehreni görende
Durma ömrüm son nefeste gel gayri

Ayva ciceginde yazı görende
Arpa tarlasinda başak dökende
Derdime çare olup derman bulanda
Lokman olup yüreğimi sökende
Durma yarım sen şifanla gel gayri

Ayaz gidip tommuz ayı gelende
Mişmişleri hılalara serende
Lebinde buseye muhtaç olanda
Tabut ile omuzlarda gidende
Durma yarim toprağıma gel gayrı