Gel Gayri Şiiri - İbrahim Çelikli

Gelgari

hanı fakıt oldu, esger olalı
gündüz hayalımda, gece düşümde
bi nekdibin gelse oğşar bobanı
bi selamın bile yok bu garibe
İnsan el gadak da garısına yazma mı
Allah ne verdiyse
anana, gardaşlarına
dedene ebene, halana, dezelerine
emmi-dayı uşaklarına
sankı seni benim gadak öğseyen varda
var mı?
ay eşşeğin eşşek sıpası
sen gelmedikten keyri
neneyen nekdibi
gel gari

eşşek dedim dee
gıyaman sana
emme az bile demişiyin valla
sende katır inadı var
ülen bu garı ne deyo
ne isdeyyo
senin gulak verdin mi var
gelmen uçu neitmek ilazim
bu cüabsız kaçıncı nekdibim
donuzun donuz dölü
ses versen ya öldün mü
hasdamın sarimin ülen
i(n) san olan i(n) san
nassı gelivimez
böyle gel deniyokan
isdeniyokan
öğseniyokan
uzatma hadii

bekmez köpü(ğü) horaz bile
ötmeden önşe bi parpıldar
i(n) sanın içini galdırı ya
ben; düdük ötürse bi makene
yaddan yabandan biri ğelse
köpek havlasa
aşşadan bi ünneyen olsa
eşşeğ anırsa
seni geldi sanıyon
aldırdığın mı va(r) halıma
bi Allah bi ben bilirin
çekdiklerimi
valla billa şart ossun
yetti gari

horaz dedim dee
gara tavık gurk oldu
geçen sene
anan aşşa çeşmenin hatılına basmış
gene “gurk”, “gurk” seni(n) ki,
dutdum holluğa basdırdım,
Valla aklım ermez neye
kömür karasına beledim yımırtaları
o oniki bülüç; anaları çaardımı
nassı toplaşıyollar
bülüş gadar olamadın
hinci boyu devrilesice decen olmaycak
bi tek sen, sen dönmeyon
kendini öğsetmeyi matah sanıyon haral
horata deği
vallaha delirecen
yollara düşecen
deplee!
ne güna(hı) m mar ki
memleketde etdirseler ya
hu esgerliği
Hacı Hasanın eşşeg govaladı(ğı)
anayın kül döktüğü yellerde
“-teee” de
geli-gelivi

bülüşler dedim ya
ferik oldu hepiciği
horaz gibi ötmeye başladılar
o(ğ) laklar çebiç
ekinner başşağa durdu,
sarardı yolundu
harmannar çeç
senden habar yog
donuz gibi bilip durusun her şeyi
sana hasiret getdimi
gelmecen mi

harman dedim de
sen saman getiridin ağşamları ovadan
herkeşden önşe gelidin
öküzler cımcılık
ganlı tekerinde oludu gulaklarım
sen geriden samannığa atardın
ben deperdim samanı
yüzümü yumama bile sabredemezdin
okarda anam-mar demezdin
hayvan
samannık seyran
saman döşek yorgan oludu
hayat bayram
üsdüm başım saman oludu
canın isdedi mi
olmadık şey mahanan oludu
ben ne mahana edeyin
neyden,
kime ne deye(yi) n
öldüm bittim valla
namıssız, len heş gelmemin aklına
bu neyder ki deye
senin gelcen melcen yog
keyfin bili

bu paşaların, gomutannarın
çavışların ombaşıların
hiş mi yok yavıklıları
avratları, çoluk-çucukları
hiş mi öğsemezler, marağetmezler
insanı yirmisinde alığederler
ikkibuçuk sene
hiş değilise kırkından sonra esger etseler
neyse
ya da ne bilen her sene üş ay
valla o na da dayanılmaz
ya da esgerlik şart mı yaa
olmasa olma mı
ya(hu) t da bu adam yeni evli deseler
hafta da onbeşde
o da olmazsa ayda bi izin verseler
ged aman o da(h) a da acı be
gedip de aylarca gelmeceni
bile bile
insan nassı yola salar erini
ömürden ömür gediyo,
her gedişinde
ay döyüsün döyüs dölü
esgercilikde geçircedinde
genşliğini ömrünü
neye evlendin yalbasdının eniği
ülen aklına hiş bişiyler gelmemi
ya da neyye çıkıvırıp da gelmeyon,
zabbaha garşı
höle anacıma
dikilivi bi..

sana “-dal” dellerdi bana gülüdün
sana “-kel” dellerdi bana balıdın
gülden gözel kokardın
bana baldan datlıydın
valla
gülden de geşdim
baldan da
gülme ayıı
en datlım,
gıymatlıım
ben seni her şeyden çoğ öğsedim
her şeylerden çok isdeyon
anlasan ya canımm
canıımmm
isde canımı veren
son nefesime yetişivi
bi deneem
ha di
gelivi bi(h) ! !
Gel gari