Gel Ey Yar! Şiiri - Şirvan Çelik

Hüznüm gözlerindir Sevgili
Ben gözlerinde sevdim el değmemiş hüzünleri
Hiç bilinmemiş renkleri gözlerinde gördüm
Keşfedilmemiş bir karaydı gözlerin
ve ben gözlerinin karasına gömüldüm
Hiçbir göçün yerleşmeye cesaret edemediği
haşmetli bir topraktı gözlerin
Hiç bilinmemiş iklimlerde,
mevsim mevsim işlenmiş bir aşktı gözlerin
Bir okyanus esintisiydi gözlerin,
beni bana kaybettiren.
Gözlerin sevdamdı, her derdime devaydı gözlerin.
Baktığında doğuşum, bakmadığı vakit ölümümdü gözlerin.
Ve gözlerin bir kayıp, ben bir yitiğim bugün
“Ölümüm! ” demiştim ya, ölüyüm bugün

Gel ey yar!
Getir gözlerini sıcak iklimlerden, soğuk yüreğime
Erisin donuk bakışlarım, hayat bulsun.
Bir suyun kenarında akıntıya kaptırdığım yitik sevdamı
getir bana yar!
Getir ki yitireceğim başka şeyim kalmadı
Bir canım var artık, bir de çaresiz başım.
İki el bir baş içindir ya;
Başım ellerimin arasında,
Öyle ya…
Gelip çözersin diye bekliyorum yıllar var.

Gel ey yar!
Ne bulduysam gözlerinde
Ve gözlerini bulduğumda ne kaybettiysem,
getir bana yar!