Gel Ey Sevgili Şiiri - İsmail Malatya

Gel ey sevgili
Bukre sessiz, bukre sensiz
Bu kent sensiz, durma bensiz
Gece ile sabahın buluştuğunda gel
Gözlerden ırak sessizce gel
Benim sana son durak
Bir rüzgar gibi es
Gelişin ferahlatsın yüreğimi
Neler yaşıyorum, bilmiyorsun
Gel diyorum, gelmiyorsun
Kapımı aralayıp gülmüyorsun
Bilmiyorum, nedir gelmene engel?
Gel ey sevgili, ne olursun gel
Gece ile sabahın buluştuğunda
Karanlığı del
Karanlıklar yırtılsın
Yüreğim kabustan kurtulsun.