Vedayı ben istemedim elbet.
İstanbul şahidim,
Gönlümü açtığım meydanlar şahidim.
İstanbul biliyor sen de bil ey sevgili.
Vedayı ben istemedim elbet,
Şahittir İstanbul'um aşkıma.
Şaşkın şaşkın bakardık bazen hayata,
Hayat anlatırdı bizi karanlık sokaklarda.
Güneş doğmazdı bazen labirent sokaklara,
Bazen de güneşi hiç göremezdik karanlık odalarda.
İstanbul biliyor aşkımı,
Sokakları aşk doluydu.
Yükseliyordum yukarılara en yukarılara,
Sonsuz bir boşluktan bakıyordum İstanbul’a,
İstanbul da sana.
Vedayı ben istemedim ey sevgili.
İstanbul şahidim.
İnsan yığınları biliyor aşkımı.
Gönül verdiğim yarınlar hissediyor bunu,
Sevgili İstanbul biliyor,
Sende bil sevgili beni.
Renklerin cümbüşü her yanımı sardı,
Sen en güzel renksin.
Ve ben sevgili!
Senin renginle yoğruluyorum.
Güneşi, ay'ı ve yıldızları sende görüyorum.
Evet ey sevgili!
Ben renklerin cümbüşünü yakaladım,
Güneşi gördüm
Seni gördüm sevgili
05/03/2009 SARIZ/KAYSERİ
Serkan BolKayıt Tarihi : 23.4.2009 16:12:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Sadece sevgili için gönlümden kopan nameleri sesini dinledim, coşkuyla yürüğimin derinliklerinden işte yukarıda yazılanlar çıkıverdi.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!