Gel Ey Sevgili-1 Şiiri - Emin Baydil

Bir güneştin,
Karanlık gecelerime doğan.
Sen beni gördün, doğup üstüme
Ben de seni gördüm; orda ve yalnızdın.
...Burda da ben...

Önce taranmış saçlarınla dokundun bana,
Sonra da okşadın gönlümü ve ruhumu soyluca.
Çaresizdim, çare oldun,
Yol oldun göklere dosdoğru...
Ay oldun Ondördünde,
Mehtap oldun gönlümde.
Bir diyar oldun vatan gibi, hasretimi içinde saklayan
Bir yâr oldun, ana gibi şefkatli, yürekciği çarpan bende.
Gün be gün açan bende.
Çiçek oldun ey sevgili sen! ..
Bir çiçek; sarı, kırmızı, beyaz ve mor
Bir çiçek ki, hangi bozkırdan ve dağdan sorarsan sor
Bende diye, can atar her biri...

Bir kuş oldun.
Sessizce kanatlanıp,
Hasret yüklü gönüllerde yol alan.
Vuslatındayım gel artık, ey gurbet kuşu! ..
Bir baksana içim darda, gönlüm kafeste,
Denizleri geç de bir nefeste,
Dağlardan inişi, yokuşu aşta gel
Ey sevgili, taşta gel! ..
24.01.2004-Kastamonu