Gel Ey Gönül Şiiri - Salih Şanlı

Gel Ey Gönül

Bu uzun geceyi fecrin öpüşü ne zaman ?
Çağların özlediği kutlu şafak, gel aman

Gel, zîrâ tahammülü kalmadı âlemlerin
Sonu gelmedi, bitmez tükenmez elemlerin

Sen gelmeyince gitmez bu karanlık ebedî
Esâretten aslâ kurtulmaz sevgi mâbedi

Gel ki aydınlansın yürekler, dimağlar senle
Şenlensin gülşenler, hayat bahşeden neş'enle

Gel ki asırlarca seni özleyenler gülsün
Sen ki Sevgilisin, kutlu bahçedeki gülsün

Gel diyenler, gül diyenler kül olmadan yetiş
Elde kalan son diyâr da çöl olmadan yetiş

Gökten nîsan yağmurlarınca dökülüşünle
Kırlarda, ellerde çiçek çiçek gülüşünle

Mutlu nîsanlarda inci inci yağışınla
Sevgi umanlara ummân ummân bağışınla

Gel ey kutlu şafak, gel ey güneşler güneşi
Hiçbir âlemde yok doğacağın ufkun eşi

Sen ki Sultânlar Sultânına gözde gönülsün
Çık âleme, güzelliğin herkesçe görülsün

Saf aynana en uzak görüntüler aksetsin
Sen söyle kuşlar dinlesin, ağaçlar raksetsin

Parmaklarının arasından sular fışkırsın
Çağlasın cihâna senin aşkını haykırsın

Dolunay bir gülümseyişinle mesrûr olsun
İkiye bölünsün, doğu batı pür-nûr olsun

Kuzulamaz koyunlardan aşkınla süt gelsin
Ötelerden kurdu kuzu yapan öğüt gelsin

Yoksul sofralar senin bereketinle dolsun
Az yemekler çok olsun, aç karınlar tok olsun

Kurumuş dallar yeşersin, kütükler ağlasın
Tatlı sözün en konuşkan dilleri bağlasın

Sevginin yüceliğine taşlar tanık olsun
Kalbi taş olan, sevginle bağrı yanık olsun

Şefkatinle gül yüzün son versin elemlere
Yağmur olsun, rahmet olsun bütün âlemlere

Çağlarca ağlayanlar, o geliyor, bekleyin
Üzgün akan yaşlara bu sevinci ekleyin