Gel Ey Efendim Şiiri - Mim Mustafa Hakan

Gel ey Efendim, feryâda gel.
Derdime çâre, imdâda gel.
Yağmurdan bulutsun semâda.
Susuz gülzâre, âbâda gel.

Medet bekler senden bendegân.
Terketme hâre, âzâda gel.
Çeşm-i hûndur her bir müjgân.
Lütfeyle yâre, dilşâda gel.

Makbûl-ü Hüda’dır her sözün.
Mazlûm dağdâre, duâda gel.
Âşıklara şifadır yüzün.
Atma kenâre, murâda gel.

Başımız eğik, elimiz boş.
Dîl pâre pâre olsa da gel.
Yandık nâre, halimiz nâhoş.
Bırakma ağyâre, berbâda gel.

Gel ey Efendim, irşâda gel.
Cümle hüşyâre, efkâre gel.
Gel ey Efendim, reftâre gel.
Yûnûs püryâre, evlâda gel!

Kasım 2016

1 Gülzâr: Gülbahçesi
2 Âbâd: Mamur, şen, rahata kavuşma
3 Bendegân: Kullar
4 Hâr: Ateş
5 Çeşm-i hûn: Kan çeşmesi
6 Müjgân: Kirpik
7 Dilşâd: Gönlü şen
8 Makbûl-ü Hüda: Allahın râzı olduğu
9 Dağdâr: Yaralı, üzgün
10 Dîl: Gönül, kalb, niyet
11 Nâr: Ateş, kor
12 Ağyar: Yabancı, düşman
13 İrşâd: Doğru yolu bulmak
14 Efkâr: Fikirler, kaygı, tasa, dert
15 Reftâr: Gidiş
16 Püryâre: Çok yaralı