Gel Efendim Şiiri - İlyas Özkan

İsterdim, yollarına güller saçmayı
Tatlı ikliminde, kelebekler gibi uçmayı
Solup burda, Senin bahçende açmayı
İsterdim, yollarına güller saçmayı...

Gözlerimiz yollarda, bekliyoruz ey Nebi
Mazlumların elinden tutup gel
Hira’dan gelir gibi bir sabah
Beşaretle hediyelerle gel
Ammarlar, Yasirler, Bilaller,
Ömerler yolunu gözler
Aramıza yeniden
Mekke’den Medine’ye hicret eder gibi gel.
Eller alınlara siper
Gencecik sinerler ey Nebi
Adına neşideler söyler
Gündüzümüz kararmadan gel.

Daha kaç zamandır ey Rasûl
Fecr-i kâziplerin ardından koşacağız
Daha ne kadar zaman
Yollarımız sarpa saracak
Gel ey Nebi, gel ey Rasûl
Fecr-i sâdıkların habercisi ol gel
Dosdoğru yolların müjdecisi ol gel...

Hayat, hasretinle örülü bir özlem
Izdırap, ilmek ilmek düğümlenmiş
Ey Nebi, ey Rasûl
Kırık kanatlı yaralı kuş gibiyiz
Küt küt vurmakta kalbimiz
Sensizliğinde biz, kimsesiz kaldık
Baş okşayanımız kalmadı ey sevgili
Bakışlarımız buruk; yetim ve öksüz kaldık...

Gel ey Rasûl.. ses ve soluğunla...
İçimize diriliş bestesi sun, gel
Yol yordam bilmez garip bendeleri
Yolunu şaşırmış kaçkın köleleri
Uçurumlardan kurtar, gel
İftirakları, firakları bitir, gel
Tatlı şerbetini, efsunlu iksirini yudumlat
Zalam zalam gecemizi,
Sabaha çıkar, gel...
Mevsimlerimiz kış, kışlarımız zemheri
Gözlerimiz ufka dikili, hayli zamandır
Aramıza bahar esintileri sal, gel...

(06.03.2002
Çarşamba)