Gel Efendim Şiiri - Halife Bozbayır

Çok işkence ettiler rahmetle kucakladın,
Kâfirler inanmadı; amma emindi adın,
Cennet sana verildi ümmetsizde almadın,
Gül yüzlü cananım gel efendim nerdesin.

Ebu cahile bile defalarca giderken,
Hep rahmeti dağıttın sana zulüm ederken,
Ümmetimi almadan cennete girmem derken
Gül yüzlü cananım gel efendim nerdesin.

Şaşkın şimdi ümmetin kardeşini vuruyor,
O sevdiğin gül var ya dallarında kuruyor,
Yoldan sapan ümmetin kâfire yol soruyor
Gül yüzlü cananım, gel efendim nerdesin.

Gerçek seven ümmetin hasretinden yanıyor,
Diyor yaram her yerde bir acayip kanıyor,
Bu günahkâr halife temmuzda da donuyor,
Gül yüzüne kurbanım, gel efendim nerdesin.