Kimi zaman bir, hiçbir şey için yalnız kalır insan.
Şehrin ıssız kalabalığında boğulası gelir.
Bilinçsiz yollarda, hep aynı simaçlarla;
Farklı yaşamlar içinde sadece bir dinginlik arar.
İskelede bir balıkçı teknesi düşün,
Işığı, yosun kokusu gözlerimi kamaştırıyor.
Üstüm, başım is kokusu.
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta