Gel Desen Canın Şiiri - Ozan Efe

git desen döner gelir
gel desen canın sıkar
yan desen söner bilir
gel desen canın çıkar

bardaktan boşanırca
yorgun at duşanırca*
eyerden kuşanırca
gel desen canın yıkar

yağmur yağsa ıslanır
aptal gönlüm uslanır
kof ağaçtan yaslanır
gel desen canın bıkar

yalan yanlış söyledin
güzel masal meyledin
fazla malda peyledin
gel desen canın tıkar

anlamsızda kalamam
kör kılıçtan çalamam
karanlıktan dalamam
gel desen canın akar

ozan efem tutunmaz
neler dersen utanmaz
neler dediysen tınmaz
gel desen canın yakar

*duşanmak: bağlanmak,kösteklenmek