Gel desem Şiiri - Zafer Bozkurt 2

Geçmişten Gel Desem, Gelir miydin Bana?

Geçmişten gel desem…
Yılların arasından, anıların içinden,
tozlu raflara kaldırılmış bakışlarınla
yeniden yürür müydün bana doğru?

Bir çocuk gülüşü saklı hâlâ içimde,
seninle paylaştığım yaz akşamlarından kalma.
Hatırlar mısın, sessizce yan yana otururken
sözlerin değil, kalbin konuşurdu benimle.
Zamanın durduğu, yüreğimin hızla attığı
o eski, o sade anları…

Şimdi suskun bir sokakta bekliyorum.
Adımlarımı sayıyorum,
belki bir gün ayak izlerin düşer diye aynı yerlere.
Yıllar geçti, evet.
Ama bazı insanlar zamanla değil,
yoklukla büyür içimizde…

Sen yokken içimde bir eksik tamamlanmadan duruyor.
Ne zaman gökyüzüne baksam,
bir yıldız kayıyor senin yerine.
Ne zaman bir rüzgâr esse,
bir saç teline benzeyen anılar uçuşuyor etrafımda.

Geçmişten gel desem…
Belki elinde bir buket sevda,
belki gözlerinde pişmanlıkla çıkagelirdin.
“Geç kaldım ama unutmadım” derdin belki de.
Ben de ağlardım,
çünkü sana hiç kızmadım aslında,
sadece sensizliğe alışamadım.

Çocuk yanım hâlâ sana inanıyor,
gözlerimin derinliklerinde hâlâ seni bekleyen
bir cümle saklı:
“Gitme, bu defa kal.”

Birlikte gittiğimiz patikalarda
şimdi yapraklar hışırtı değil sitem fısıldıyor.
Her ağaç, bir kez daha soruyor bana:
“Neden yalnızsın bu kadar?”

Geçmişten gel desem,
yarım kalan o sözcükleri tamamlar mısın?
Affedebilir miyiz birbirimizi
hiç konuşmadan, sadece sarılarak?

Ben seni hiçbir zaman tamamen bırakamadım.
Her gece,
bir çayın buharında,
bir şarkının kıyısında,
bir duanın ucunda seni aradım.

Çünkü bazı sevgiler vardır,
geçmişte başlar ama hiçbir zaman bitmez.
Yaraları zamanla değil, sevgiyle sarılır.
Sen benim yarama tuz değil, merhem oldun bir zamanlar.
Şimdi ise sadece bir soru var içimde:
“Eğer ben yine o hâlimle seni çağırırsam,
geçmişten gel

(Mısra)04.08.2025