Gel Desem Şiiri - Sercan Bayram

Kapattım kapısını bu değersiz gönlümün,
Tadilat mı, iflas mı, cenaze mi var desem?
Durmadan veresiye harcadığın ömrümün,
Günleri çok azaldı, gelir misin, gel desem?

Gece ay ışığında, parlayan köşelerin,
Birbirinin ardına, kaybolan neşelerin,
Dertlere roman olan acı klişelerin,
Istırabı çoğaldı, gelir misin, gel desem?

Fırtınalar koparken, ters yöne gider gibi,
Mecnun gibi yanarken, yine Leyla’m der gibi,
Ummanlar ortasında, susuz derbeder gibi,
Gözlerimi sel aldı, gelir misin, gel desem?

En güzel çiçeklerin kokusunda hüzün var,
Bir gün bahar görmedim, yüreğimde güzün var,
Çukurlarda biriken, suda bile yüzün var,
Ruhum bedensiz kaldı, gelir misin, gel desem?

Senden sonra ne sultan, ne padişah tanırdım,
Fermanı dinlemeyen, bir tek gönül sanırdım,
Ferman vermeye kalktı, gönlümden de yanıldım,
Artık vaktim daraldı, gelir misin, gel desem?

Ocak 2017 - Samsun