Gel Desem Şiiri - Mucurlu Kemal Özdemir

Gel desem gelirmi dostum,
Yollar kardan geçilmezken,
Yıllar yordu, yorgun düştüm,
Kalbim kırık, hayat çileyken.

Gönül, dağlardan kar ister,
Hayat pınarlarını dostlar besler,
Biriktirdiğin malın, malı olma,
Götüreceğin iki metrelik astar.

Bağ idim kurudu asmalarım,
Rüzgar idim duruldu esmelerim,
Bu baş bir omuz arar,
Bundandır hayata küsmelerim.

Gel dostum seni göreyim,
Bastığın yerlere yüzüm süreyim,
Tut ellerimi, bak gözlerime,
Son nefesimi öyle vereyim.