Gel demene alıştım Şiiri - Yahya Bozkuş

Gel demene alıştım sevgilim
Her mektupta gel diyorsun.
Güneş yeni battı bulunduğum kıtada
Lacivert kadife gibi denizim.
Gündüzleri avunuyorum bulunduğum kıtada
.
Akşam oynaşıyor seni anarken yüreğim.
Geceler hızını artırdı
Rio de janerio' da uykum,
Ğecelerden alacaklıyım.
Yine de yüreğimde var bir ince hüzün.
Sen beni bekle!
Kar yağsın, kış olsun
Atlantik durulsun
Bende sende durulurum...

yahya bozkuş