Gel Deme Şiiri - Veysel Çeliker

Yalnızlığın her kapımı çalışında gel deme böyle
Her ağlayışında silemem gözyaşlarını bekleme
İstemesen de bahar gelir doğaya
Umut çiçekleri tek tek açar bahçende

Kahroluyorum yaşadığıma
Anla beni gel deme
Öfkeli bir özleyiş var içimde
Gel deme

Böyle yağmurlar konuşurken pencerelerde
Her gün batımı.
Durduramam ben karanlıkları
Çaresizim, güçsüzüm.
Tanrılara tutsağım bir yerde.

Yeşillerin karalarla sarmaş dolaş olduğu gecelerde
Tüm yıldızları toplayıp gözlerine,
Her nefes alışında gel deme
Anla beni öfkeli bir bekleyiş var içimde.

Kahır taşır özlem taşır trenler her gelişinde
O ter kokulu vagonlarda
Ben yoksam sakın boynunu bükme
Böyle umutlanma

Ölümü düşünüşünde
Çağrılınca gelmiyor ölüm.
Dedim ya tanrılara tutsağız bir yerde
Anla beni gel deme…
Öfkeli bir isyan var içimde
(1998)