Gel de Şimdi Mecnun Olma Şiiri - Özdemir ...

Beni sormadan çekip gitmişsin,
Gel de şimdi sensiz yollara düşme,
Söyle nedir bu apansız gidişin,
Gel de şimdi mecnun hallere düşme.

İnsan bir danışır bir yol konuşur,
Konuşa konuşa yüce dağlar aşılır,
Kim sana engel olur kimler karışır,
Gel de şimdi mecnun hallere düşme.

Bu şehirden hep Trenle gidilmez,
Terk ettiğin gönülle daha girilmez,
Sevene sevilene böyle edilmez,
Gel de şimdi mecnun hallere düşme.

Neyi vardı sanki mahallede evinin,
Sokaklarda kim laf etti sana devrildin,
Şehrin yetmedi mi neyi sevmedin,
Gel de şimdi mecnun hallere düşme.

Yetmedi mi kıyıda Balık evleri,
Cücelerden mi bıktın seçtin devleri,
Yok mu artık Çay, kahvenin hatırı,
Gel de şimdi mecnun hallere düşme.

İstanbul'muş meğer mevkiin mekanın,
Gitmeden bari sevdiğini yanına alaydın,
Zaten öldürdün birde kurşunlasaydın,
Gel de şimdi mecnun hallere düşme.

Özdemir der artık ömrümü yedin,
Bunu bitirdim sırada başkası dedin,
Düşman olsaydın sana acı söylerdim,
Gel de şimdi mecnun hallere düşme.