Gel De Şiiri - Beyhan Oral Bayram

Aydınlanmayan karanlık yüreklerde
Sabahlar nasıl olur bilirmisin?
Ya özlemekten deliye dönen kalbin acısını?
Her gün biraz daha mum misali eriyen,
Ve o mumun aleviyle yanıp yanıp tükenen
Sadece umut ederek yaşayan insanlar gördün mü?
Arzularını bastırıp içindeki karanlık kuyuya,
Günden güne solan çiçeklere rastladın mı?
Gör! Sevenleri gör.
Sevgimi gör.
Sana olan tutkumu gör.
Ben göstermeden gör.
Ben söylemeden duy.
Ben sevmeden sev.
Karşılıksız, katıksız sev.
Sev ki karanlık yüreğim aydınlansın.
Dön de özleyen kalbimin acısı dinsin.
Seslen bana çok uzaklardan,
Yalnızca gel de.
Gel de canım.
Küllenmiş ateşimle,
Bastırılmış arzularımla,
Sevgilerden yapılmış bir demetle sana geleyim canım...