Gel de gör halimizi Şiiri - Durmuş Doğan

Bu kan ve gözyaşı ile çevrilmiş dünyada,
Gelde bu hoşörü şiirine başla.
Birde Mevlanayı buna bağla,
Onun gibi olamayınca otur ağla.
Dedimya dünya yanıyor,yanıyor
Mevlana Hazretleri
Bu insanlık senin gibisini arıyor.
Her tarafda yangın,ölüm ve kan,
Insanın insana yaptığını yapmıyor hayvan.
Kimsenin kimseyi anladığı yok,
Her bireyin kendi doğrusu o kadar çok.
Maddiyat her safhada ruha işlemiş,
Kalplerdeki insan sevgisi zincirlenmiş
Acılarla olanlar el uzatıyor,
Tutar diye birinden yardım diliyor.
Vucut yarası,gönül yarası dinmiyor
Azmişlık kendinden başkasını bilmiyor.
Bu yara ta derinden kanıyor,
Insanoğlu senin gibisini arıyor.

1207 de doğmussun Mevlana Hazretleri,
Bugüne kadar fikirlerin hoşgörü eseri.
Islamın ruhuna inmissin,
Sen kendini onda bulmuş güzelleşmişsin.
Nasıl olaçak bir anlatan yokmu,
Huzur için bize bir hoşgörü çokmu.
Demişsin“Gel ne olursan ol yine gel”
“Ister mecusi ister puta tapan olsanda gel”
Ne büyük gönül deryası,
Kabul oluyor senin gibisinin duası.
Ben bir kere bozdum tevbemi anlayan yok,
Sende yüz kere bozana yer çok.
Sevgi Allah sevgisi özün,
Onda huzur,onda sükün,varsa doğru sözün.
Ne büyük zatmıssın hala fikirlerin,
Huzura ermek için ediliyor zikirlerin.
Bu kan ve gözyaşı artık dinmeli,
Senin fikirlerin gönüllerde yeşermeli.

Durmuş Doğan
10-03-2008 Leiden