Gel de Bak Halime Şiiri - İsmet Barlıoğlu

Gel de bak halime, nasıl yaşlandım,
Tanıman mümkün mü? Sevdiğin miyim?
Ateşine değip yandım, haşlandım,
Lütfedip beğenip övdüğün müyüm?

Bak ki bu ben miyim, böyle mecalsiz,
Ak saçlı, perişan, kuvvetsiz, halsiz,
Çilelere karşı ağızsız, dilsiz,
Saçına dudakla değdiğin miyim?

Göster aynaları çatlatan yüzü,
Ara bülbülleri şaşırtan sözü,
O biçim gecenin bu mu gündüzü?
Başını saygıyla eğdiğin miyim?

Titreyiş süs olmuş iki elimde,
Belagat kalmadı artık dilimde,
Görmek ister miydin böyle günümde?
Methini herkesten duyduğun muyum?

Nerde o sularda parlayan aksim?
Yalandan ibaret o gençlik resmim,
O ben değil isem peki ben kimim?
Yoluna başını koyduğun muyum?

Şöyle bir bakıver yorgun yüzüme,
Dizler çöker misin yine önüme?
Bir bak bugünüme, bir bak dünüme;
Severek, öperek doyduğun muyum?

Eğer bilmiyorsan; bu benim, tanı,
Yüreğimde yaşar binlerce anı,
Ben; bitmiş masalın yorgun sultanı,
Bak ki; prenslerden saydığın mıyım?

(SANA LEYLA DESEM isimli Hece Şiirleri 'nden > 34-35/100)