Ayrılığın gözleri sel, dağları duman
bir çoban kavalıdır yüreğimde her gece ağlayan
sesimde fasılasız figanlar
göğsümde kırık karanfil feryadı
korlar akarken dilimden
sözcükler ölüyor dudağımda sessizce
yağmur iniltileri sarıyor her yerimi
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
***Ayrılığın gözleri sel, dağları duman***
***gel
nazlı bir çiçek ol, sarıl bitkin bedenime
tılsımlı fısıltılar aktıkça ağzından
kan yerine sevgi dolaşsın damarlarımda
yorgun ezgilerime süreyim kokunu ***
GEL ki aydınlansın karanlığım diyen bu sevgi çağrısı
öyle güzeldi ki...
tampuan..tşk.ler..
seven yürek sevgiyi öağırırkende canı gönülden çağırır tıpkı bu şiirde olduğı gibi yürekten bir sesleniç vardı hasret artık bu çağrıdan sonra sona ermeli nuri kardeşim kutluyorum 10 puan bwenden
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta