Gel daha ayrılaq Şiiri - Sevinc Arzulu

Üstüme ulduzlar çökecek benim,
Sis,duman gözümü perdeleyecek.
Hesretin didiben sökecek beni,
Ayrılıq ömrümü rendeleyecek.

Ben “olmaz”desem de sen geleceksin,
Yene de yamyaşıl qovaq altına.
Saçında seyrekce den geleceksin,
Beni qoyacaqsan qınaq altına.

Axı kim ne bilir çekdiyimizi,
Bu yolda tufan da,qar da görmüşük.
Xoşbextlik bağında ekdiyimizi,
Müşkülde dermişik,darda hörmüşük.

Bizleri bağlayan kövrek ilme de,
Gör nece süzülüb,gör nece yanıb.
Daha sen söyleme birce kelme de,
Gündüzün önünde gece dayanıb.

Bağışla.ezizim,bağışla beni,
Bu bele taledir,bu bele baxtdır.
Duanla-senanla alqışla beni,
Istesen,bircə yol falına baxdır.

Qoy falçı söylesin düzünü ancaq,
Elini üzecek bizden ayrılıq?
Vüsalın eh,neden bele utancaq
Belke onun üçün biz de ayrıyıq.

Gel daha ebedi vidalaşaq biz,
Sen öz yolunla get,ben öz yolumla.
Hicranın sonunda nidalaşaq biz,
Barışaq ölümü ölen olumla.