Gel Canım Şiiri - Münzevî Muhayyelât

kelamımı kırma hecedir diye
kederimi yorma gecedir diye
encamımı sorma nicedir diye
gönlünü şüpheden soy da gel canım

geceyi gündüze bir deviren var
kelamı hikmete bir çeviren var
ruhunu sinsice bir kemiren var
vazgeç nefs putundan cay da gel canım

aşkın cezbesiyle meczup oluver
aklını bırakıp aşka dalıver
azad et fikrini ruhu salıver
pür neşe bir hale koy da gel canım

karartma aynanı yalan isiyle
dosdoğru ol ilim terazisiyle
sebebi sonuçtan bilmek hissiyle
emrolduğun gibi huyda gel canım

aklı kalbe hadim eylememişsen
sabır ile kadim eylememişsen
nefsini hep nadim eylememişsen
gir tevbe zikrine Hay de gel canım

izle bak alemi ışığı suyu
hırsındır düştüğün en derin kuyu
yeşili geceyi nemi uykuyu
içinde duruyor say da gel canım

iklim güz olsa da aldırma gel sen
derdim yüz olsa da aldırma gel sen
içim hüzn'olsa da aldırma gel sen
ister yılda ister ayda gel canım

sevgili yor beni aşkın nazıyla
kavur ateşinde hasret hazzıyla
vuslat hevesiyle ah niyazıyla
ruhunu teninden soy da gel canım