Gel, Bitir Bu Ağrılı Sensizliği…

Vurdun!
Yaraladın tam öbeğinden yüreğimi.
Evet, kanattın içerimi…

Buydu yıllardır içinde sakladığın hesap. Acımasızca acıtmaktı içimi, tek gayen.
Yaptın, yıktın, yaktın hatta…
Ellerine bak şimdi, kanım damlıyor parmak uçlarından. Tırnak diplerine giriyor, sızıyor ruhum çatlaklarından içeri.
Korkma, kalmaya niyetliyim…
Senin gidişin gibi olmayacak, benim ölümüm bile.
Ellerinden ya!
Ziyanı yok o yüzden…

“Gitmek”, hiç söylemiyorum bunu biliyor musun? Her gidiş, aynı sen gibi kokuyor sevgilim. Dayanamıyorum o zaman seni özlemeye. Gözlerinde uyanmadığımı bilmek, ağrıtıyor gözlerimi…
Uyumak istiyorum…
Sabahsız bir düş görüyorum gecelerimde.

Sensiz olan her şeye küstüm ben doğduğundan bu yana sevgili. Aşk, ayrılık, rüya, şarkılara bile küstüm. Dedim ya, içinde senin olmadığın her şeye, bazen gökyüzüne bile…

O yüzdendir gidişim. Özlemek de bitti şimdi, sensizlik de…
“Dön” demiştim sana, öldüresiye geleceğini bilsem de “dön” dedim işte. İçinde intikamla beslenmiş bir Azrail’le dön! Gel, bitir bu ağrılı sensizliği…