Gel Bir Ömür Diyelim Şiiri - Adem Özdemir 5

Yazana değil yazdırana bak,
Buğulu bakışlarının eseri tüm mısralar.
Uzaklarda yeni yeni sökerken şafak,
Sana sevdalar büyüttüm içimde Ağrı dağı kadar.
Öyle saf, öyle temiz ve öyle ak,
Bir pencere aralığından baktığım
Kösedağının zirvesindeki kar kadar.
İçimde yalnızlıklar büyüttüm,
Hiç yeri dolmayacak sevdalar.
Bir gün dönüp gelirsen eğer,
Tut titreyen ellerimden sevdiğim, tut ki kabul olsun dualar.
Bak gözlerime yeniden aynı tonda,
Dokun yanağıma bir kez daha yansın geceler.
Oysa yoksun. Yoksun yanımda,
Uyandırmayın beni bitmesin bu süslü rüyalar.
Kavuşmalarımın tek adresi onlar.
Yine de çıkıp çıkıp gel bana,
Varsın olmasın dokunuşların,
Sadece o derin derin bakışların,
Ölmem için onlar yeter.
Bize hangi vuslatı yazsın şimdi kader,
Bakarsın gün gelir bizim de yüzümüz güler,
Bir sevda bir sevdayı ne zamana kadar bekler,
Gel bir ömür diyelim bu bize yeter.
Sana dair şiirler yazdım hiç düşünmeden,
En naifini seçtim sözcüklerin hasrete çalan heybemden,
Hangi kelime anlatır ki sana olan sevdayı,
Sözlükler anlamlar çalmış eşsiz güzelliğinden.
Çocukluğumun sızlayan diz kapağı yaraları gibi,
İçime düşen sevdanın ateşinden,
Yusuf gibi düştüğüm kuyuların görünmeyen dibi,
Öyle bir gelişle gel ki çıkar beni tut elimden.
Süt kesiği acizliğinde yaşıyorum seni,
Hangi süslü sözcükler toparlasın şimdi beni,
Tıpkı dokunmaya kıyamadığım bir bebek teni,
Yüzün karşımda dertten derde salar beni.
Ama sen yine de çıkıp çıkıp gel bana,
Varsın olmasın dokunuşların,
Sadece o derin derin bakışların,
Ölmem için onlar yeter.
Bize hangi vuslatı yazsın şimdi kader,
Bakarsın gün gelir bizim de yüzümüz güler,
Bir sevda bir sevdayı ne zamana kadar bekler,
Gel bir ömür diyelim bu bize yeter.
Adem ÖZDEMİR