Gel bir fincan kahve içmeye

Senin aşkının karşısında bir sıkımlık canım vardı
Bilirmisin sevgilim
eziyet bu canım eziyet,taşıyamadık değilmi?
dokunmayın günün sabahları,akşamları bana
Ki benim adım Aşk derdim kendime
Bırakın ulan kanasın onsuz geçen günlerin içinde kalbim
ta anasını satayım o olmayınca bu dünyanın
onsuz ne uyku oluyor ne sabah
sanki her tarafımı sarmış ölümün kolları
bilmiyorum sevgilim bilmiyorum
unutamıyorum işte unutamıyorum seni
diyordum ya adım aşk o beni unutmaz ki
ki yine eminim unutmamışsındır ben seni nasıl unutmadıysam
çık ortaya o zaman çık ortaya
yine ellerinden tutup o güzel gözlerine bakıp gözlerimden
sevinçten,hasretten gözyaşım aksın
Ey güzel gözlüm bu can perişan bu can sana hasret
ne olur gel bir gün merhaba de bana
gel inat etme artık gel
adresimi bilirsin telefonumu bilirsin geliyorum de
bir kahvemi içmeye
ne mutlu olurum bilirmisin
onca yokluğun birden yok olur
kıskıvrak yakalamış olan aşkın benim yüreğimi canlandırır.