Gel.... (Bir Dost'a Özlemle)

Şöyle kendimce, bir dostluk tarifi yapmak isterim. Üç çeşit dost vardır: biri gıda gibidir; her gün onu ararsın. İkincisi ilaç gibidir; ihtiyaç duyduğunda ararsın. Üçüncüsü hastalık gibidir; o seni bir şekilde bulur. Esprisi bir yana ama, bazen bir dosta özlem duyup, onunla neler yapardık diye düşündüğümde; anılarıma dalar ve yaşamımı bir film şeridinden öylesine geçiririm. Şeridin bazı bölümlerinde belki duraklar ve orada hatırladığım bir dost için; belki çok uzun veya belki bir kaç cümlelik, bir şeyler karalarım kağıda.. Hani öylesine, belki bir mektup veya belki bir şiir gibi.. Anılarımız ve dostlarımız hep var olsun işte böyle;

Ey biletini almış dost yolcu;
Yüksek bir tepenin üzerindeyim
Ve sana yüreğimi köprü yapıyorum;
Belki geçit vermez bir yerden gelirsin diye! ...

Çabuk gel dostum ve gelirken;
Seslenişlerini, hüzünlerini,
Kadehlerde kayboluşlarını,
Şarabıma akıttığın şiirlerini
Velhasıl;
Sana ve dostluğumuza dair her şeyi,
Topla da gel şu sol yanıma! ...

Çabuk gel ki;
Sana sakladığım şu son yudumu,
Seni beklerken dayanamayıp içmeyim
Ve bilmem kaç kadeh sonunda;
Ben yine kendimden geçmeyiml…

De hadi gel dostum;
Benim yüreğim inceden kadeh
Ve senin şiirlerin de şarap olsun! ..
Hatta şarabıma katık ettiğim hasretin;
İşte bu kadehte boğulsun! ...

Bak bu yaz gününün sıcağında;
Hazana dönen ömrüme inat,
Getirmesen de o kızılcık şarabını,
Canın sağ olsun dostum sen yine de gel..

Gel ki;
Hayyam’a oruç bozduran
Ve aşk için yanana ilaç olan;
Bekilli, kızılcık, kırmızı, beyaz,
Ne fark eder şarap olsunda,
Son defa yine birlikte içelim! ..

Ben burada, bu tepede durup,
Hayatın son damlasını yudumlarken;
Elimdeki kadeh toprağa düşmeden
Ve bedenimdeki can gitmeden gel…

Gel ki;
Şarap kırmızısı olmuş dudaklarım,
Son nefeste yine seni ansın
Ve hala canlı iken şu bedenim,
Son defa yine seni sarsın be dostum! ..