Gel,beri Gel Leylâ !. Şiiri - Nihal Mird ...

"Mehmet Âkif'in Leylâ'sı Millet sevdası... Bitti mi çile, dindi mi acı? Hayır ! Âkif’in ıstırabı, belki de, biraz daha büyümüş olarak, ortadadır."

Bir mızrak gibi kalbi delen aşkın masalı
Belâ-keş Kays'ın Mecnun olmasına dayalı

İster ise çölleri baştan aşağı kaplar
İsterse aşk okunu, sevda dağına saplar

İster ise muhteşem dev ağrıyı çağırır
Sevdalı bülbül gibi derin derin bağırır

Bahar, yaz gibi göğü kaplamalı istilâ
Ümit sıhhat olursa ,dile dermândır dilâ

İmdât eyliyor gökler,gelmedi mi Mecnun'un
Leylâ, dur,söyle... derdi nedir kalem ucunun ?

Yazsın şairler yazsın uğruna sevdâları
Mânânın eklerinden kopsun dev edâları

Yazsınlar Leylâ kokan vuslatlı baharları
Yazsınlar Leylâ döken sarı sonbaharları

Gel,beri gel...aşk, mihnet sahilinde dolaşır
Bilmezken harabatı, harabata bulaşır

Bulaştıkça koparsa kopsun yine vâveyla
Leylâ gururla,Leylâ coşar yine deryâyla

Leyla cânâ teşnedir,Leylâ cânâ ateştir
Sevdanın diline kâm isteyen bir tütüştür

Gönül hâra düştü ya,ne tükenmez gecedir
Sermâyesi ufuktan ,âh-u zârlı ecedir

Evvel zaman içine çevir yüzünü Leylâ
Ne çok Leylâ'lar düştü şu toprağa acıyla

Sen gibi özge nice sevdalar verdik yurda
Sedâda dur ne olur,artık boğmasın ferdâ

Ne çok çölleri gezdik siyah sitâre düştü
Cana muhabbet derken dil,intizâra düştü

Ateşlerde bırakan nağmesiz aşklar varken
İkrâra hayran kalan itibâr vakti erken

Ağlamamalı Leylâ,ağlamamalı sine
Hem münevver olmalı,virânların aksine

Farketmez gelmese de zamanı durmuş saat
Leylâ... yine mi alt üst oldu ortalık heyhât !

Durul Leylâ,durul,her ne sükûnet var ise
Tevekkülle huzur bul ,yakan kumlar hâr ise

Vâdiler sağır, susuz...imdadı duy ey toprak
Müebbet bahar gelsin zemine, yaprak yaprak

Şu masivâyı veren,otağı saran kimdir
Hilâli otağıma indir Allah'ım indir

Bunca yıl sürükledin,bize sevdayı Leylâ
Ki,serhâd boylarını, nidâ eyledik Hayy'la

belâ keş ;belâ çeken
teşne ;susamış
ikrar ;açıkça söyleme,kabul,onama