Gel Beraber Söyleyelim

Arz ve Semaların Birbirleriyle Seslenişi:

Yıldızlar benim ziynetim, ay güneş bendedir.
Düşün ihtişamım kavranacak cinsten değildir.
Bilmezmisin adem oğlunun ameli bana yükselir.

Selam veriyor Resûle dağlar taşlar yana yana.
Yerler beşik dağlar direk, yaratılmadı boşuna.
akıl dolu Kuran penceresinde bakarsan buna.

Değil mi, yerler ile gök arası beşyüz sene.
Bak baka bildiğin kadar ta gökler ötesine.
Sema kapıları açılmadı mı, Allah Rasulüne.

Kur’an hamilleri bende, iftiharla söylerim.
Üç yer var benim, yemin edilmiş bölgelerim.
Allah’ın nurunun ve Cibrilin indiği yerim.

Duruyorum direksiz, tek isminin hürmetine.
Delik göremezsin, gözler hâkir döner sahibine.
Bir çevir gözlerini Beytül Mamurun ötelerine.

Medine’de dir havuzu, yüzerler seherlerde.
Resûlü Kibriyayı severler engin gönüllerde.
Peygamberler, evliyalar, şehitler, yatar bende.

Ah! dili olsaydım gaybın kilitli kapılarının.
Ötelerine kaldır kafanı, yedi kat semaların.
Hele bir düşün azametini, yüce Rahmanın.

Adem hava Cennetten yer yüzüne inmediler mi?
İki cihanın hayırlısını sana bildirmediler mi?
Fevç fevç melekler Ravza’ya iner, yetmez mi?

Arz-ı Muhit olan Kûrsî nedir, iyice düşün biraz.
Çöle atılmış yüzük misalidir,gökler yedi kat arz.
Güçlü olan Allah’dır, buna inkarcılar inanmaz.

Sözümüzü gel beraber söyleyelim Lâilâhe illallah.
Her fani lisanı hal ile söyler durur Sübhanalllah.
Yemin olsun mahlukatı örten nuruna, Allah! Allah.

Brüksel / 2005