Gel Beni Benimle Aldat Şiiri - Mucize Şi ...

Gel beni Benimle aldat

Gece, penceremde bir sigara kadar yalnız,
ay başucuma eğiliyor usul usul,
ve ben sabırsız bir kuş gibi kollarımda seni bekliyorum.
Kapı aralığı rüyaların sen, usulca içeri giriyorsun.

Gel, adım adım, ayağının sesi yatağımın gölgesinde duruyor;
gözlerin bir bilmece, dudakların bir sırra açılan kapı.
Bana baktığın her an dünya biraz daha yavaşlıyor,
saatler bir şarkı mırıldanıyor yalnızca bizim için.

Beni benimle aldat; öyle bir aldat ki içinde ben de olayım,
kendime ihanet edeyim sevinçten, kavuştuğumda seni tanıyayım.
Ellerin ellerimde dolaşırken geçmişi unutalım,
zaman, zaman olmayı bıraksın; gecenin cebi bize kalsın.

Göz kapaklarımı kapattığımda görüyorum seni:
çarşafların rüzgârı saçlarını okşuyor,
şehir uzaklarda bir lambanın titremesi gibi sönüyor,
ve yalnızlık, sen gelince şiir oluyor.

Aldat beni ama yumuşakça, bir şiir hırsızı gibi;
çal kalbimin en eski melodisini, çal usulca gülüşümü,
ve bırak yerine yeni bir nota: senin nefesinle yazılmış.
Beni aldat, hem de kendimden habersiz:
kendimi sana verirken kendime kalsın bir izim.

Gel, düşlerimizi eşitleyelim:
benim uykum senin sabahına karışsın,
senin gölgen benim duvarıma çizilsin,
rüyalarımızdaki şehrin sokaklarında el ele yürüyelim.
Her köşe başında bir itiraf, her adımda bir sır.

Gece, kıyafetini çıkarıp bize giydirirken yıldızları,
biz çaldığımız kederi bir şarkıya dökelim;
sen mısralarda kaybol, ben satırlarda seni arayayım,
ve ikimiz de aynı yanılsamada mutlu olalım.

Aldat beni, ama sonra dönüp aynaya bakma;
çünkü aynalar gerçekleri suskun bırakır,
ve rüya, rüya kalacağı için en çok ona güvenelim.
Gerçek hayat sabaha ait; şimdi sadece gece bizim.

İstersen kış olsun, ellerimiz birbirine sıcak bir soba,
istersen yaz tenlerimiz güneş gibi yakın.
Her mevsim seninle bir başka şarkıya dönüşsün:
yağmurun ritmi, ıslak caddede adını fısıldasın,
rüzgâr saçlarının arkasından beni çağırsın.

Beni benimle aldat öyle bir oyun kur ki dünya kıskansın,
gönlümdeki saray, kapılarını sana açsın sessizce;
içeri gir, çayımı içmeden gitme, konuşmadan kalma,
ve çekip gitmeden önce bir mısra bırak: “Buradaydım.”

Bu gece rüyama gir; gel, beni benimle aldat,
hatta beni kendimden çal ama sonra bir umut taşır gibi,
bir parça ışık bırak yanımda, gecem hafiflesin.
Sabah olunca unutalım mı? Belki.
Ama şu an, şu satırlarda, şu nefeste: olan gerçek olsun.

Gel; rüyamın sabun köpüğü gibi kıyısında durma,
içeri atla, düşünce kıyafetini söker gibi serinkanlı,
beni aldat ama usulce, nazikçe, şiirimize saygıyla.
Çünkü seni rüyamda görmekle yetinmem artık;
seninle rüya kurmak, rüyamı seninle paylaşmak istiyorum.

Ve eğer ayrılırsak sabaha dek,
unutma: beni benimle aldatmakta ustaydın.
Geriye kalan yalnızca bir şarkı senin adını fısıldayan,
ve benim, her gece tekrar seninle aldatılmaya hazır.

Söz mucize