Gel Beklemeden Şiiri - Mürsel Gündoğdu

Başımda mahşer uğultusu yüreğimde sen
Biliyorum yeni bir medeniyet püskürecek küllerimizden
Asırlar var ki bekledik bekleyeceğiz
Sitem bile etmeden

Avuçlarımızda yıllar yılı saklanmış kadim hüzün
Hazan sonrası uykulara müptela olmuşuz
Nerdesin ey dermanım nerdedir güneş yüzün
Görün pencerenden

Geceye gülen ay gibi ruhumuz ışıklıydı
Seher gül kokusu taşırdı senden hediye
Ay ışığında şafağa dek taş yontardık biteviye
Hiç üşenmeden

Her gün yeni türküler dinlerdik beraber
Biliyorum bir kutlu bakışın yine karanlığı delecek
Özlenen bahar yepyeni gülleriyle gelecek
Belki aniden

Yokluğundur bizi perişan eden melal
Tan yerine keskin bir şafak gibi yağsan
Mahzun tepenin ardından puslu göğümüze doğsan
Şimdi hemen

Dudaklarımız susuzluktan çatlamıştı hani
Çöle değdin ellerini bize tutam tutam gül verdi
Bitip tükenmişliğimize harman dolusu gönül verdi
Dokun yeniden

Saatlerim kavuşma anının kalp atışına ayarlanmış
Medine’ye hicretin gibi yolunu gözlüyorum
Seni bu keşmekeşte daha çok özlüyorum
Gel beklemeden