Menevişlendi o sessizlikle ormanın üstü. Yeşil ve mavi oldu.
Birden önüne çıktı. Sesi durağan, çığırtkan, davetkar. Döndürdü geriye.
Çıkacaktı öne ruh, durdurdu madde’nin alemi. Çıktı o an fırtına.
Ve bekledi. O çekilme çekti içine düz, sapmayan yolu soran adam gibi nazikti.
Çocukluk, o derin ırmak çağrısı
O masal dağında ünleyen gazal
Güz ve hasret yüklü akşam bulutu
Güz ve güneş yüklü saman kağnısı
Babamdan duyduğum o mahzun gazel
Ahengiyle dalgalandığım harman
Devamını Oku
O masal dağında ünleyen gazal
Güz ve hasret yüklü akşam bulutu
Güz ve güneş yüklü saman kağnısı
Babamdan duyduğum o mahzun gazel
Ahengiyle dalgalandığım harman