Gel be Babam Şiiri - Metin Demirkazık

Gel be Babam

Sicak bir gündü,
Sarinin her tonu durduğu dala küsmüş..
Yaz baslangici hani,
Yeni umutlara gebe..
Sen de ki bahar,
Ben diyim karanlik...
Aylardan nisan,
Belki ortasi tam mevsimin,
Tomurcuklanmanin, yesillenmenin,
Bulundugu dalda, yeniden dogmanin..
Yirmidordunu Bulmuştu takvim..
Sıcak yeni ulaşmış göğe.
Hani bir feryat yikar ya yeri göğü,
Oylesine döküldü avuçlarıma yokluğun.
Doymayan bir cocuktum,
Ogutlerinle buyumus.
Uzerine toprak atmış,
Yokluğuna sarilmis.
En cok da fark edememiş gidisinin...
Ardinda bıraktığın hirkaya,
Uyuduğun yastığa,
Sarıldığın ortuye sarilmis
Kokunda sana kavusmus..
Bir babam desem de inlese gökyüzü.
Minik avuclarimdan taşsan da,
Dokulsen önüme.
Toparlayıp kucaklasam,
Yalvarabilsem keske,
Gitme!!!
Ne annemden,
Ne benden
Ne de çocukluğumdan bir adim öteye..
Beraber yuruyemedigiz hani..
Sussa dilim,
Susturmasan kizaran çocukluğumu,
Misketlerimi calmasan avuclarimdan,
Topum patlamasa yokluğunda,
Dizlerim durmaksizin kanasa,
Ellerim çatlasa soguktan
Ve yine sen isitsan soba yaninda..
Avuclarinda kaybolsa ellerim,
Ben kaybolmasam yokluğunda,
Hani yillar sonra...
Ozledim desem,
Gel, sensiz olmuyor babam desem,
Tirnaklarim kazisa toprağını,
Ve sen ciksan..
Ellerinle kapatsan yüzünü,
Habi neredeymis babacim desen..
Ve ben uyansam bacaklarinda...
Yeniden baslasak tum yasanmamislara..
Gel be babam,
Hala on beşindeyim hayatın,
Beni bıraktığın yerde..

Metin Demirkazık
Kayıt Tarihi : 16.11.2019 14:26:00
Yıldız Yıldız Yıldız Yıldız Yıldız Şiiri Değerlendir
Hikayesi:


Henüz 2 yaşımdayken tekerlekli sandalyeye mahkum olan ve 15 yasimdayken kaybettigim babama ithafen

Yorumunuz 5 dakika içinde sitede görüntülenecektir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!

Metin Demirkazık