Gel Bana Doğru Şiiri - Zeki Günay

Amacın ortaya, neyi çıkarmak,
Vatanımın üstünde, iz bırakmak.
Herkesi kendine, benzetme ahmak,
Bırak güçsüzleri, gel bana doğru.

Karanlık odadan, çıkmazsın korkak,
O kadar cesursan, ışıkları yak.
Gezerim ben cadde mahalle sokak.
Bırak güçsüzleri, gel bana doğru.

Dünya senin kadar, zalim görmedi,
Ayaklar gezer, kör gözün görmedi.
Örümcek böyle, pis bir ağ örmedi,
Bırak güçsüzleri, gel bana doğru.

Kendini kendince, akıllı sandın,
Kendi oyununa, sen kendin kandın.
Savaş meydanında, vallahi yandın,
Bırak güçsüzleri, gel bana doğru.

Bir ateş bir su ile, kurdun planı,
Görmez mi sandın, gözlerim yılanı.
En başa yazar, gazete ilanı,
Bırak güçsüzleri, gel bana doğru.

Korkak olduğunu, inan bilmezdim,
Ben onca planı, toprağa gömmezdim.
İsteseydim Allahtan, dert çekmezdim,
Bırak güçsüzleri, gel bana doğru.

Tam bir korkak, o kadarda alçaksın,
Sivri mızrakta, dikili sancaksın.
Ben değil kafir, sen yok olacaksın,
Bırak güçsüzleri, gel bana doğru.

Şeytan bile senden, daha korkusuz,
Sen haysiyetsiz, onursuz gurursuz.
Ordu yönetemezsin, ey şuursuz,
Bırak güçsüzleri, gel bana doğru.

Bak adın tarihe, korkak yazılır,
Kafir olan ismin, ordan kazılır.
Savaş meydanında, tarih yazılır,
Bırak güçsüzleri, gel bana doğru.

Kul Zeki söyler, göz kör kulak açık,
Deliden delisin, ey korkak kaçık.
O gün mümin kafir, olmaz barışık,
Bırak güçsüzleri, gel bana doğru.

ŞAİR YAZAR= ZEKİ GÜNAY