Ya gel bana, ya da çık git artık yüreğimden.
Yoksa bu acı beni benden alacak.
Sana sürgün bir mevsime doğru yol alıyorum. Sen baharımsın. Her mevsim yeşeren bir çiçeksin yüreğimde. Ben ise kanadı kırık bir serçeyim. Mavisi çalınmış bir gökyüzü ve hasrete bulanmış uçsuz bucaksız bir denizim. Senin umut bakışlı gözlerinde yaşıyorum sensiz.
Gel gülüm. Bu sevdanın tohumlarını beraber ekelim körpe yüreklerimize. Geleceksen şimdi gel. Yoksa yüreğim çıldırmanın eşinde. Asılmak üzere umutlarım sorgusuz sualsiz. Kendimden bile kaçıyorum şimdi uzak diyarlarda. İsimsiz tanrılar yaratıyorum, sahipsiz tapınaklarımda.
Günlerdir ne bir ses, ne bir soluk yok senden. Göz görmeyince gönül katlanmıyor yokluğuna. Sevdan bağrımda yanan bir ateş. Gücüm yok biliyorum. Ama anlıyorum ki acılarımı dindirmek yine bana düşüyor. Üstelik hayalin bile yok.
Gün batımı yaklaşıyor yine bak ufukta. Şimdi hasretin mesken tutmuş yüreğimi bu koca kentte. Sesimi rüzgâra bıraktığımdan beri, bir fırtınayım bu şehirde.
Kayıt Tarihi : 13.8.2005 11:54:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!