Gel Bana Şiiri - Kpt Yılmaz Bektaş

Gel bana zaman zaman,
Canın her istediğinde.
Öyle dolambaçlı yollardan;
Çukurlu tümsekli , inişli yokuşlu,
Dar ya da kirli , ıssız ya da boyasız.
Öyle semtlerden geç sefası bol ,
Coşkulu kalabalıklarda ruhlara sürünerek,
Telaşlı yabancılara çarpmadan ,
Hoş gel, sefalı gel.
Uğra cefası bol vefadan öksüzlere de,
Tozun toprağın içinden çamura batarak,
Selvilerin altından göçüp gitmişlere.
Uğra ki vefa olsun.
Akşam pazarına uğra orada.
En ucuzundan ama en değerlisinden yaşanmışlıkların,
Ne kaldıysa topla gel.
Yüzlere özellikle de gözlere bakarak geçtiğin yerlerden,
Hikayeler yüklen yüreklerden.
Çocukları severek, sevindirerek uzaktan,
Selamlaş ahaliyle, sessizce gönülden.
Selamlarla , kalabalıklarla gel bana.
Canın her istediğinde,
Ya da en istemediğinde...
Sen nerede istersen ben orada olayım.
İster çat kapı gel, ister haber ver.
Çay koyayım ocağa.
Ekmek neyin alayım.
Katık yaparız zamana.
Gel bana zaman zaman,
Canın istediğinde ya da her neyse.
Sen nasıl istersen ben hep öyle olayım.
Haber ver hazırlayayım halimi tavrımı;
En sevimli yüzümü, en tatlı dilimi.
İstersen anlatırım teker teker tane tane,
İstemezsen susar dinlerim ömürlerce.
Ya da olduğum gibi olayım,
Hep senin istediğin gibi!
Sen hep gel bana,
ilk kez geliyormuşçasına heyecanlı.
Son geliyormuşçasına hicranlı.
Sen nasıl ve ne zaman istersen gel bana.
Bende zaman, senin sonsuz kredin.