Gel Bana! Şiiri - Alirıza Akdere

Çöl rüzgarımdan kaçtın!
Gökyüzüne çekip, içine hapsetti bulutlar
Ne kadar devam eder tutsaklığın?
Kapkara hücreler,kızıl duvarlar sıktıysa içini
Bir sonbahar günü çık
Gel bana!

İhtiyacı var başakların,derelerin,kurak toprakların,
İhtiyacım var sana!
Kışın habercisi ilk sağnakla süzül semadan
Gel bana!

Yosunlu bir ağacın dalından in..
Bir yapraktan dökül damla damla
Titreyen bir serçenin kanadından bırak kendini
Gel bana!

Kaldırımlarda, çukurlarda birikme!
Bulduğun ilk yoldan ak
Arklarımdan geç
İster kıvrıl, ister çağla, ister taşarak...
Yeter ki gel bana!

Geceleyin sokak lambasının ışığından göreyim düşüşünü
Çakıl taşlarının öperek yüzünü, bir su birikintisiyle kucaklaş
Düşen her damlanla halka halka yayıl, kapla bütün yüzeyi
Gel bana!

Saçaklara büyük bir hışımla yağ
Sesinle ferahlasın içim
Bir gazeli savuran rüzgar çisil çisil serperken her zerreni
Bir aşığın saçlarını ıslatmayı bırakıp
Çiğ damlası gibi süzülerek gül yaprağından
Gel bana!

Tuzlu denizin asi dalgalarına karış..
Fırtına bekleme!
Rıhtıma çarpan ilk dalgalarla kepezler arasından sıyrıl
Gel bana!

Pencere camındaki buğuyu
Duvardaki nemi topla
Bir şemsiyenin milinde üşüyen damlalarla
Gel bana!

Nisan yağmurlarıyla boş avuçlarıma dol
Islat parmak uçlarımı
Yağmur avanesi saldırırken yüzüme
Kirpik uçlarımda,yanağımdaki gamzemde kal
Çene ucumdan toprağa karış
Toprak kokusuyla Gel bana!

Düşen her gözyaşıyla çoğal
Kar tanelerini eritip içinde
Buz salkımlarını katarak suyuna
Kavuşmanın heyecanıyla
Beklediğim o günde
Bir çığ ol
Gel bana! gel bana!