Gel bana Şiiri - Hüseyin Yük

Ata bin gel olmazsa tirene otubüse uçaga
Ne bulursan gel uzak görme buraları gel
Alıştığım nilüfer soluğuna ellerinin soğukluğuna bin
Yelelerine sarıl sarı atın ya da otubüsteki mavi benekli koltuğa bin gel bana

Söz vermezsin biliyorum gelemem dersin
Yıldızımıza bak takip et o getirir seni bana
Güneş burda doğsun saçlarına
Susamışlığın ve açlığınla gel
Yeni aldığın entarini giy birde spor ayakkabılarını
Kokunu bırakma orda çantana koy da gel
Şiiirler getir bana birde çok sevdiğim çaydanlığımı
Hani bana çay yapardın ya işte o masmavi demliğinide getir
Biliyorum bütün güzelliğinle geleceğini
Biliyorsun seni ne çok sevdiğimi
Düşlesem bir ağacı ikimizin gölgesindeki yerini
Yeşil çayırları çocuk seslerini ruzgar esmelerini
Uzaktan çalan bir neşat ertaş türküsünü
Ütüsünü büstünü kekik kokusunu vicdanının
Yüzündeki yeryüzünü bana verdiğin sözünü
Hani uzanmışlığını aksayaların başaklarını tarlalarının
Sana ayrıracağım zamanlarımın büyüsünü
Beklediğime gitttiğime değdi diyeceğini
Duymak istiyorum gelmek isteyeceğini
Karpuz kesecem sana mangal yakacam
Hem tavuk hem balık pişireceğim
Ellerimle yedireceğim sana
Bak geç olmadan gel
Kalbimdeki yerini soğutmadan gel
Duygularımın prensesi sensin
Yüzü güleç gönlü yüce sevdam
Gel bu şiir bitmeden gel
ARA VERDIM GELENE KADAR